تغییرات محیطی - کالبدی گردشگری خانه های دوّم در نواحی روستایی با رویکرد پایداری (مطالعه موردی: بخش رودبار قصران شهرستان شمیرانات)

گردشگری خانه های دوّم همانند دیگر الگوهای گردشگری اثرات و پیامدهای مختلفی را در نواحی روستایی بر جای می­گذارد که با توجّه به ماهیّت این الگو، تغییرات محیطی کالبدی از جمله اثراتی است که با توسعه این الگو، در نواحی روستایی به وجود می آید. در راستای توسعه پایدار گردشگریِ خانه های دوّم شناخت اثرات و پیامدهای مختلف این الگو ضروری به نظر می رسد. در ایران، از جمله مناطق روستایی که توسعه این الگو با زندگی مردم عجین گشته و به صورت یک پدیده مشهود است، روستاهای بخش رودبار قصران است. بر همین اساس، در این پژوهش به بررسی و تحلیل اثرات محیطی کالبدی توسعه گردشگری خانه­های دوّم در این پهنه جغرافیایی پرداخته شده است. این پژوهش از نوع بنیادی و روش انجام آن توصیفی - تحلیلی است که در گردآوری داده ها از دو روش اسنادی و میدانی استفاده شده است. روش میدانی مبتنی بر ابزار پرسشنامه است که در این خصوص با استفاده از روش کوکران تعداد 238 سرپرست خانوار به عنوان نمونه آماری و به روش تصادفی طبقه­بندی انتخاب شده اند. همچنین به منظور پردازش داده­­ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که الگوی گردشگری خانه های دوّم بیشترین تأثیر را بر شاخص تغییرات محیطی و کمترین تأثیر را بر بهبود خدمات زیربنایی داشته که در همین ارتباط نتایج نشان داد تفاوت معنی­داری بین این اثرات در روستاها وجود ندارد؛ همچنین بین دیدگاه افرادی که به گردشگری وابستگی شغلی داشته با دیگر افراد درباره اثرات توسعه گردشگری خانه های دوّم تفاوت معنی­داری وجود دارد.